Ik kijk terug op een prachtige tijd in Zuid-Frankrijk, wat een topavontuur heb ik beleefd zeg. Ik heb iets 'nieuws' om te missen en ik mis het momenteel allemaal. De kinderen, het weer, het zwembad, de Lennyclub, de bergen en de rivier, de auto maar misschien nog het meest de lennydisco en de splashdance. Twee weken geleden had ik nooit gedacht dat ik thuis de liedjes van de minidisco zou luisteren en stiekem (alleen) zou meedansen! Vandaag kreeg ik nog wat foto's toegestuurd van Team4animation, genieten geblazen!
Lennyclub: eerst beginnen met een dansje dansje daarna een knutsel maken.
Lennydisco! De leukste activiteit (samen met de splashdance). Mijn favoriete liedje is toch wel 'ik ben een kopje', op de foto's zijn we 'superheld' en 'soco bate vire' aan het dansen.
Afkoelen in het zwembad!
Twee maanden die ik nooit meer vergeet
Ik heb fijne en minder fijne dagen gehad. Van onenigheid met mijn collega over opruimen en schoonmaken, en nare dromen, tot uiteindelijk meer afstand van thuis en heerlijk tot rust komen. Van soms vermoeiende werkdagen tot fantastische vrije dagen waarin ik kon scheuren door de bergen. Ik zal het nooit vergeten. Er is mij al vaker gevraagd of ik het nou eens zou doen. Nu zeg ik ja, maar ik weet dat ik geluk heb gehad met de hoeveelheid vrijheid daar én een auto in de bergen maakt het fantastisch. Bovendien had ik een goede accommodatie en heb je de camping niet voor het zeggen. Dus ik weet het niet, ik zie volgend jaar wel waar ik sta. Ik wilde weg van huis en dat is me gelukt, ik heb fantastische ervaringen opgedaan en een hele 'groeispurt' doorgemaakt.
Persoonlijke ontwikkeling
Mijn Franse taal is enorm verbeterd, ik kan me veel beter concentreren op leesboeken en films wat fijn is om te doen. Het is lang geleden dat ik zó goed kon concentreren. Op de camping deed ik waar ik zelf zin in had, zonder bang te zijn wat een ander van me zou denken. Hier ben ik me erg bewust van geweest en dit meegenomen naar huis. Het is mijn intentie om dit voort te zetten, want het is vallen en opstaan. Verder heb ik geleerd dat iedereen anders is, niet persé beter.
Je kunt negativiteit blokken, zoals Roué Verveer al vertelde in zijn show. Ook dit pas ik toe. Een mens is nieuwsgierig maar veel informatie is overbodig en slecht voor je gesteldheid. Mensen roddelen nou eenmaal, controle heb je niet altijd, het hoort allemaal bij het leven. Je hebt zelf een keuze hoe je ermee omgaat. Blokkeren is voor mij nu -en ik denk altijd- de beste optie én me omringen met positieve mensen.
Ik woon welliswaar in een lastige omgeving, maar in een prachtig huis met de liefste hond. Diva is niet boos meer, althans ik had het idee ze zich in de steek gelaten voelde want ze gedroeg zich de eerste dagen wat afstandelijk. Inmiddels kroelen we elke dag weer ❤. De band met Ayden is sterker dan ooit tevoren. Ook dát had ik niet verwacht, je ziet zulke dingen gewoon niet aankomen.
Jezelf zijn
Zoals gewoon een boterham met hagelslag eten als ik dat wil. Bizar hoe ik twijfelde en bewust werd van mijn eigen hoofd. Maar ik deed waar ík zin in had en het voelde goed! En dan heb ik het niet alleen over de boterham met hagelslag, ik begin weer meer dingen te doen die ík leuk vind en bij mij passen:
De 'Happinez' lezen want ik vind dat wél leuk. Parfum dragen, kaarsjes en wierook aansteken in huis, daar houd ik van. En fuckoff met dat ene plastic zakje dat niet gescheiden wordt van het andere afval. Niet persé altijd elke dag om 20.00 uur het journaal kijken en daarna naar douchen en naar bed (je bent 26!), niet-perfecte maaltijden koken en eten (want oh wat is pasta zonder basilicum een ramp...), de afwas lekker laten staan en niet zo panisch doen om een vlekje. Lekker ontspanningsoefeningen doen en mindfull zijn. Heel hard lachen om grapjes, want daar houd ik van (en het is goed voor je!). 'The voice off Holland' kijken, en LINGOOOO! En af en toe lekker shoppen zonder schuldgevoel. Naar de action en niet perse alles biologisch want pff wat scheelt dat geld. Niet zulke hoge eisen, milder en met compassie. Doen waar ík zin in heb, zonder veroordeelt te worden -door mezelf- voelt goed en vrij. Al met al: always stay true to yourself, men oordeelt toch wel, wat je ook doet. Doen wat je doet voor jezelf en ten alle tijden jezelf blijven.
Ik ging dingen doen zodat anderen trots op me zouden zijn, zodat ik liefde zou ontvangen. Anderen 'pleasen'. En toen vergat ik wie ik ben, wat ik leuk vind waar ik voor sta. En heus, ik heb afgelopen jaren ook dingen bijgeleerd wat ik vasthoud en waar ik trots op ben. Zo eet ik bijna elke middag een salade, sport vaker, wandel in de natuur, ga beter met geld om en lees boeken. Maar de liefde voor jezelf van binnen is het állerbelangrijkst. Net zoals bij kinderen: sensitief responsief, de rest komt vanzelf. Mensen kunnen je inspireren en dat mag, als je maar volledig achter de dingen staat die jij doet. Je hoeft anderen niet trots te maken, alleen jezelf (en dat moet je soms benoemen!). Ik hoop dat ik deze les nooit meer vergeet. Mensen die dit toch -onbewust of onbedoeld- van je verlangen, zijn blijkbaar niet de mensen voor jou.
Tot slot
Met mijn rug gaat het goed, ik voel bijna geen pijn meer en draag geen korset. Ik eet weer normaal, ik sport 3 keer per week (mag 1 keer afzeggen (mild zijn)) en probeer dagelijks de 10.000 (8000 is ook goed) stappen te halen. Ook ben ik ben inmiddels begonnen met school. Althans, ik heb een introductiedag gehad en volgende week starten de lessen. Het komende halfjaar wordt nog rustig. Omdat ik een doorstromer ben heb ik maar 3 lessen per week. Ik ga daarnaast in de kinderopvang invallen. Vanaf februari zal het pittig worden want dan loop ik 4 dagen stage als ambulant specialist, heb ik 1 dag school, doe ik onderzoek waarbij ik Engelse literatuur lees én ga ik weer opzoek naar een bijbaan voor in het weekend (als ik eraan denk word ik al moe).
Ja, dat was het dan echt, mijn laatste 'werkvakantieblog', het voelt ook een beetje gek en ja toch jammer dat het afgelopen is. Afijn, ik luister bijna iedere dag de lennydisco muziek en vind het leuk om te schrijven dus wellicht schrijf ik een nieuwe blog, al weet ik nog niet waarover.
Blijf jezelf, altijd.
Liefs,
Stéphanie
